Polska firma Tula specjalizuje się w nowoczesnych i bezpiecznych nosidełkach dla dzieci, które projektowane są w oparciu o wiedzę i praktyczne informacje zbierane na całym świecie. Produkty marki Tula koncentrują doświadczenia zebrane w czasie zagranicznych podróży, udoskonalone o nowoczesne rozwiązania mające gwarantować wygodę zarówno dla rodziców, jak i dzieci.
Nosidełka Tula spełniają najsurowsze Europejskie Normy Bezpieczeństwa. Do ich produkcji używana jest jedynie wysokogatunkowa bawełna z certyfikatem Őko-Tex Standard 100 oraz atestem higieniczności i certyfikatem „Bezpieczny dla Dziecka”. To właśnie gwarantuje, że wszystkie produkty firmy Tula są stuprocentowo bezpieczne dla dziecka i zapewnią mu całkowitą wygodę.
Tula projektuje swoje nosidełka zarówno pod kątem materiałów jak i konstrukcji. W czasie tworzenia swoich akcesoriów firma koncentruje się na odpowiednim składzie surowcowym, idealnie dopasowanym do wieku dziecka i przeznaczenia produktu oraz odpowiedniej formie. Wszystkie chusty i miękkie nosidełka powstają w konsultacji z profesjonalnymi doradcami, lekarzami i fizjoterapeutami – pod uwagę brane są także opinie rodziców używających produktów marki Tula.
Dzięki takiemu podejściu każdy może korzystać z pełni sprawdzonych, idealnie zaprojektowanych i doskonale wykonanych akcesoriów do noszenia dzieci. Szeroki asortyment pozwala dopasować produkty do wieku dziecka, potrzeb rodziców i ich gustu. Wysoka jakość wykonania i dbałość o wszystkie szczegóły sprawia, że producent pochwalić może się ogromną liczbą zadowolonych klientów.
Twórcy Tuli zaprojektowali nosidełka na bazie własnych potrzeb i wymagań. Ula wychowała się w Polsce. Szkołę średnią postanowiła ukończyć w USA i w taki sposób przypadkowo trafiła do San Diego. Mike - mąż Uli, urodził się w Wietnamie. Miał roczek, kiedy jego rodzice przyjechali do USA. Nie całkiem przypadkowo, ale także i on trafił do San Diego. Poznali się na studiach. Jako młodzi, niezależni ludzie, po kilku latach pracy i dobrej zabawy, postanowili zostawić wszystko i podróżować. Najpierw Azja, bo chcieli poznać kraj i kulturę, z której pochodzi Mike. Wyruszyli następnie do Ameryki Pd. Gdzie? "Bilety do Limy, Peru... a potem to zobaczymy".
Ula i Mike piszą na swojej stronie:
"Podróże uczą. I to na różne sposoby. Jeden z nich, o którym chcę opowiedzieć, jest związany z ludźmi i ich zwyczajami, a mianowicie kobietami, które nas niezwykle zafascynowały. Ogromne wrażenie wywarły na nas kobiety zarówno w Azji jak i w Ameryce Pd, które kilka dni po urodzeniu dziecka, nie mając sytuacji sprzyjających odpoczynkowi i wyłącznego zajmowania się niemowlęciem, musiały powracać do swoich obowiązków. Dziecko wkładały, więc do chusty, zawiązując na plecach i powracały do pracy. Dzieci były wyjmowane tylko do karmienia lub przewijania.
Nie wiedząc nic, ani o ciężkiej pracy fizycznej, ani o dzieciach, obserwowaliśmy to z takiego naszego młodego punktu widzenia. Szkoda nam było tych kobiet, bo wydawało się, że zasługiwały na odpoczynek. Mimo wszystko w żadnym momencie nie było nam szkoda ich maluszków. Sposób, w jaki dziecko spokojnie siedziało, szczęśliwe, że jest tak blisko matki, w cieple i bezpieczne, nie wywoływał współczucia.
Z tej podróży, nie wiedząc, że (i kiedy) pewnego dnia sami będziemy rodzicami, przywieźliśmy peruwiańską chustę (tak na prawdę to raczej przypominała ona kocyk) i dziecięcy, wełniany sweterek z alpaki w kolorach Cusco.
No i okazało się, że musiał przemawiać jakiś wewnętrzny instynkt, bo po ponad dwumiesięcznej wycieczce po Ameryce Południowej, siedząc w kawiarni w Buenos Aires, z wilczym apetytem na kwaśną zupę Tajska Tom Yum, zdaliśmy sobie sprawę z tego, że nasza do tej pory dwuosobowa rodzinka się powiększy!
Rezygnując z pozostałych planów podróży, zabraliśmy swoją peruwiańską chustę i wełniany sweterek i bardzo szczęśliwi wróciliśmy do domu.
Nasza córeczka od urodzenia nie lubiła być odkładana do łóżeczka, spać lubiła tylko w chuście, więc mama i tata większość nocy ‘tańczyli’ w chuście, którą potem magicznie zamieniali w hamak umieszczony po środku łóżka. W nocy córeczka ‘wędrowała’ z naszego łóżka do hamaka, no i często powracała do chusty. W dzień, pomimo wielu zewnętrznych komentarzy o rozpieszczaniu dziecka, nasza dzidzia spędzała większość czasu w chustach, spacerując po pięknym parku Balboa lub plaży Coronado z mamą i tatą.
Julek, następny "dodatek do rodziny" pozwalał rodzicom na kilka godzin snu w nocy, nie mniej jednak od około 3 lub 4 miesiąca życia także zasypiał głównie noszony w nosidełku Mei Tai. Pomimo tego, że chustę bardzo lubiliśmy przy pierwszym dziecku, to o wiele szybciej wiązało się nam Mei Tai lub zapinało klamerki od nosidełka ergonomicznego. Wieczorami w domu, owszem, na początku używaliśmy chusty, ale na wyjścia nie zdawała ona egzaminu. Szczególnie przy wyjściach jednego rodzica z dwójka maluchów. Każdy moment się liczył. Poza tym, nasza starsza księżniczka też męczyła się szybko i często maluch musiał jej ustępować miejsca w nosidle, więc ciągłe odwiązywanie i zawiązywanie nie wchodziło w grę.
Pokochaliśmy nosidła miękkie i wypróbowaliśmy różniste dzięki miejscowym klubom noszenia, które posiadały bardzo bogatą wypożyczalnię nosideł i chust. Wybredni byliśmy, i widzieliśmy wiele zalet w różnych nosidłach i marzyliśmy o połączeniu ich w jedno, a że nasza Ba Noi (po wietnamsku babcia) jest niezwykle utalentowaną krawcową, na nasze życzenie uszyła nam piękne nosidło spełniające większość naszych wymagań... I w dodatku było ono ładne i kolorowe. Potem już je tylko udoskonalaliśmy. Zajęci pracą i dziećmi, nigdy nie myśleliśmy o tym, aby szyć takie innym rodzicom, ale nasza pasja rosła... a grono fanów naszych nosidełek też.
Dopiero po przyjeździe do Polski, gdzie często na ulicach pytano o nasze nosidełko, wydało nam się bardzo oczywiste, że trzeba by tę energię i pasję do noszenia i kreatywność projektowania w coś zainwestować. Tak też, jak większość naszych decyzji ;) z dnia na dzień postanowiliśmy szyć Tuli. Nie kompromisując żadnych z naszych zasad, wierząc, że mieszkając w danym środowisku, trzeba o nie dbać, Tuli musiały być szyte w Polsce!"